«إِنَّ قَوْمًا عَبَدُو اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجّارِ وَ إِنَّ قَوْمًا عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبيدِ، وَ إِنَّ قَومًا عَبَدُوا اللّهَ شُكْرًا فَتِلْكَ عِبادَةُ الاَْحْرارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ الْعِبادَةِ»:

گروهي خدا را از روي ميل و رغبت (به بهشت) عبادت مي كنند كه اين عبادت تاجران است، و گروهي خدا را از روي ترس (از دوزخ) مي پرستند و اين عبادت بندگان است و گروهي خدا را از روي شكر (و شايستگيِ پرستش) عبادت مي كنند و اين عبادت آزادگان است كه بهترين عبادت است.