علامه مجلسي از اربلي، از انس نقل مي كند: نزد امام حسين عليه السلام بودم كه يكي از كنيزان آن حضرت در حالي كه شاخه گلي در دستش بود، وارد شد و آن را به امام تقديم كرد. امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستي. عرض كردم: او را در برابر يك شاخه گل بي ارزش و كم بها آزاد مي كني؟! حضرت فرمود: خداوند ما را چنين تربيت كرده است كه مي فرمايد: «و اذا حيّيتم بتحيّة فحيّوا بأحسن منها او ردّوها» [1] و آزادگي او بهتر است از آنچه كه او آورده بود. [2] .