عياشي در تفسير خود از مسعده روايت كرده كه روزي امام حسين عليه السلام از كنار فقرا و تهيدستان مي گذشت. آنان كه سفره خود را پهن كرده و تكه هاي نان خشك را در آن قرار داده بودند، از امام خواستند تا با آنان هم غذا شود.

حضرت به درخواست آنها پاسخ مثبت داده و در كنار آنها نشست و با آنان هم غذا شد و اين آيه را تلاوت فرمود: «انّ اللّه لايحبّ المستكبرين»؛ [1] خداوند مستكبران را دوست نمي دارد.

سپس فرمود: من دعوت شما را پذيرفتم؛ حال، شما نيز به دعوت من پاسخ گوييد. عرض كردند: آري، اي فرزند رسول خدا! چنين مي كنيم. پس همراه امام حسين عليه السلام به سوي منزلش روانه شدند. حضرت به كنيز خود فرمود: هرچه در منزل كنار گذاشته اي، براي ما بياور. [2] .