نمونه عملي اين بحث انقلاب اسلامي ايران بود. در انقلاب اسلامي تقريبا حادثه كربلا تكرار شد با برخي تفاوتها، با خساراتي از نظر رقم و عدد بيشتر و از نظر اثر وسيعتر به دليل اوضاع اجتماعي دنيا. اسلام در دنيا خرافه و تز قديمي و كهنه تلقي مي شد. نماز خواندن در مراكز عمومي عقب مانده بودن تلقي مي شد. يك مسلمان مؤمن جرأت نمي كرد در سالن فرودگاه به نماز بايستد. حتي گناه ترك نماز را به دليل افكار عمومي مي پذيرفت. در زمان طاغوت يكي از مقامات يكي از كشورهاي عربي در ماه رمضان به ديدن شاه آمده بود براي او و شاه چاي آورده بودند. اين شخصيت بعدها براي من تعريف مي كرد كه آن روز فهميدم كه شما موفق خواهيد شد. مي گفت: به شاه گفتم ماه رمضان است من مسافرم، شما مگر كسالتي داريد؟ در جواب من گفت: مگر شما هم اين خرافات را قبول داريد؟ رئيس حكومتي در كشور اسلامي احكام

قطعي قرآن مثل روزه راه قبول نداشت شراب و قمار عادي و معمولي بود و به حجاب هم اصولا اعتقاد نداشتند وضعيت به گونه اي شد كه از اسلام هيچ چيزي نبود. در مساجد فقط چند پيرمرد و پيرزن شركت مي كردند. در حوزه ها هم بحثهاي فراواني درباره ي مسائل اسلامي مي شد البته نه براي جوابگويي به مسائل جاري حكومت اسلامي؛ حتي در اواخر رژيم سابق، قصد داشتند ديواري دور شهر [قم] همانند واتيكان بكشند.

امام راحل (ره) با پيروي از امام حسين (ع) همه را بيدار كرد و امروز رسيده ايم به نقطه اي كه اسلام نه تنها تز خرافي نيست بلكه پس از فروپاشي كمونيسم در شرق، اسلام در مراكز بزرگ علمي دنيا به عنوان تنها راه نجات بشريت مطرح است.

الآن اسلام در جمهوري اسلامي ايران است اسلام در هيچ جاي دنيا به اندازه اين مملكت اسلامي حيات ندارد. آن گونه كه اينجا حيات دارد، در همه دادگاه ها مبنا اسلام است، در مجلس، نمايندگان در چارچوب مقررات اسلامي سخن مي گويند. در دولت اين نامه ها در چارچوب مقررات اسلامي تهيه مي شود. شوراي نگهبان براي كنترل قوانين مجلس شوراي اسلامي انتخاب شده، بر اسلامي بودن قوانين نظارت مي كنند. در دستگاه قضايي، اسلام ملاك حكومت است. اين حيات اسلام است يعني مجتمع بر اساس اسلام زندگي مي كند.

امروز اسلام يك تز زنده شده است اگر بخواهند مجددا او را بيمار كنند، ضعيف كنند و به مرگ منتهي بكنند به آساني ميسر نيست. اين قبيل سمينارها براي همين امر تشكيل شده است كه راه مراقبت و كيفيت مراقبت از اسلام شناخته بشود و ان شاء ا... هيچگاه دشمنان نخواهند توانست حيات و حضور دين را از جامعه اسلامي بگيرند و به خواست خداوند اين حاكميت تا زمان حضور امام زمان (عج) به عنوان يك موجود زنده و بالنده حضور خواهد داشت.