در منزل «شِراف» شخصي از اهل كوفه بخدمت حضرتش رسيد، حضرت از حال كوفه سؤال كرد، عرض كرد: كه ابن زياد لشكرها در باديه ها به طلب تو سر گردان كرده و از «قادسيّه» تا «عُذيب» همه صحرا را سپاه گرفته، انتظار تو مي كشند و آناني كه با پسر عمت مسلم بيعت كردند، الحال با تو در مقام محاربه اند، مصلحت آن است، كه مراجعت ننماييد. حضرت فرمود: خدا تو را جزاي خير دهد، شرط نصيحت به جاي آوردي ولكن آن چه بر قلم قضا جاري شده حتمي است. [1] .