اگر از ثبات و يقين آن امام مبين مي پرسي، بدان: اعلي مراتب اين مقام را آن امام دارا بود، چه اين كه، چون عرض بيعت يزيد بر او شد، در انكارش ثابت قدم و در استحقاق امامت خود بر يقين و ثبات بود، از مدينه بيرون شد، به مكه آمد و از مكه به كربلا و دچار اين همه محنت و بلا شد و از عزيمت خود منصرف نگرديد و خواندن او اين ابيات را در مكه در جواب كساني كه او را از رفتن به كوفه مانع شدند دليلي واضح است بر اين مطلب: «سَامضيَ فَمَا فِي المَوتِ عارٌ عَلي الفَتي اِذا ما نَوني خيراً و جاهَدَ مُسلِماً؛ (بزودي امضا مي كنم، كه مرگ بر جوان مردان زماني كه از روي خوبي و تسليم و جهاد آن را نيت كنند، ننگ نمي باشد». [1] .