چون ثبات آن امام كائنات بر تمام اهل عالم ذراّت ظاهر شد، منادي حق ندا داد: كه اي معاشر خلائق چون دانستيد رتبه و مقام ثبات حبيب من حسين را، اكنون بدانيد: كه انصار او انصار من و لشگر او لشگر منند، آيا كيست؟ آن كس كه او را ياري نمايد و قدم همت در نصرت او ثابت بدارد و مانند او دل از جان و مال و عيال بردارد، پس از ميان همه خلق هفتاد و اندي از جاي برخاستند و قدّ مردانگي عَلَم كردند و عرض كردند.«اِلَهِنا وَ سَيَّدُنا نَحْنُ نَنْصُرُ حَبيبَكَ و نَبذُلُ اَنفسَنا في حَضرَتِ وَليِّكَ؛ [1] (خدايِ ما و سرور ما؛ ما دوست تو را ياري مي كنيم و جانمان را در حضور ولي تو فدا مي كنيم).