خداوند حكيم عادل هر موجودي را در نظام آفرينش به گونه ايي و اهدافي آفريده است، به ويژه انسان را مكلف به وظايفي نموده، كه بايد آن ها را به شكل مطلوب انجام دهد، در اين سرا لازمه تكليف، قدرت و امكان عمل به آن، براي انسان از شرطهاي اوليه تحقق دستورات خداوند مي باشد. لذا او بر مقتضاي عدالت و حكمتش از هر فردي به اندازه عقل و فهم و درك و توانايي اش تكليف و انجام وظيفه مي خواهد، اين مطلب در روايات و آيات جايگاه خاص خود را دارد، كه به آن اشاره مي نماييم.


امام حسين عليه السلام فرمود:«ما أَخَذَ اللَّهُ طاقَةَ اَحَدٍ اِلاَّ وَضَعَ عَنهُ طاعَتَهُ وَ لا اَخَذَ قُدرَتَهُ اِلاَّ وَضَعَ عَنْهُ كُلْفَتَهُ؛ [1] خداوند توانائي هاي انسان ها را نمي گيرد، مگر اين كه وظيفه اطاعتش را از او بر مي دارد. و قدرت انسان را نمي گيرد، مگر اين كه تكليفي را از او ساقط مي كند».