1. حق و باطل در هيچ موارد با يكديگر جمع نمي شوند و نسبت آن ها نقضين مي باشد، يعني هر عمل و رفتاري، هر گفتار و انديشه ايي، يا حق است يا باطل، يا نور است يا ظلمت، مقوله سومي ندارد. چون بيان واقعيت ها در بسياري از موارد مخالف منافع ديگران مي باشد، عده ايي از اين روشنگري ناراحت و در مواردي كه منافع خودشان مطرح است، بيان آن را شيرين و دفاع از حق مي دانند. پس پيروي از حق و دفاع از آن جزء فطرت و عقل سليم مي باشد.

2. جلوه هاي زيباي دنيا هميشه با روش و منش باطل سازگاري دارد.

3. عقل و ايمان هر چه قويتر باشد، حق گرايي فرد در سطح بالاتري خواهد بود.

4. هر چه هواي نفساني و شيطاني در انسان بيشتر حكومت نمايد، باطل گرايي او وسيعتر خواهد گشت.

5. وظيفه انساني، عقلاني و وجداني، هر فرد دفاع از حق و عمل به آن مي باشد.