1. انسان بايد از مرگ هراسي نداشته باشد، چون بايد از حقيقت نترسد.

2. مرگ در راه رسيدن به عزت ها و زنده نمودن حق چقدر شيرين و لذت بخش است، كه نوجوان كربلا مي فرمايد: از عسل شيرين تر است.

3. با مرگ و قطعه قطعه شدن جسم انسان، حقيقت او و بزرگواري و عظمت و انديشه او محو و نابود نمي گردد.

4.مرگ در راه عزت و زنده نمودن انديشه الهي، نه تنها براي انسان نقص است، بلكه بهترين وسيله كمال و رشد و بالندگي است.


5.انسان در راه رسيدن به اهداف عالي الهي همه سرمايه هاي مادي را فدا نموده و كسب معنويت و حقيقت مي نمايد.

6.انسان هاي وارسته كه در قله شناخت و شعور جاي دارند، به استقبال مرگ با عزت رفته، بلكه آغوش باز كرده، بالبخند از آن استقبال مي نمايند، چون آن را وسيله ملاقات معشوق خويش مي دانند.

7. زندگي و حيات واقعي در گروه اعتقاد به خدا، اصول و فروع دين مي باشد.

8. زندگي شيرين و واقعي در گرو اطاعت از رهبران الهي پيامبر و امام و نايبان او مي باشد.

9. جامعه و مردم زماني شاداب و پويا و زنده است، كه حق و عدالت حاكم و مورد احترام و عمل قرار گيرد.