1. گشايش مشكلات مردم موجب نزول رحمت الهي براي انسان و دفع و رفع بلاها مي گردد.

2. رد كردن نعمت، ناسپاسي و موجب مجازات انسان مي گردد.

3. انسان بايد از رجوع مردم خسته نشود. بلكه بايد شاداب گردد، تا لياقت محل نزول نعمت هاي خدادادي را به دست آورد.

4. كسي كه به مؤمني خوبي كند، خداوند پاداش دهنده اوست.

5. كساني كه رجوع حوائج مردم را به خود يك ارزش انساني و ديني، ارزيابي نمي كنند، دليل بر عدم شناخت و معرفت آن ها به بيانات مقام معصوم در مورد نعمت ها و نقمت ها مي باشد.

6. براي راه اندازي كار مردم بايد عجله نمود.

7. بايد خدمات به مردم براي خدا باشد، تا داراي ارزش و ثواب گردد.

8. خداوند انسان خدمتگزار مردم را در همه جا كفايت مي كند و امورش را حل و آسان مي نمايد.

9. نيكو كاري مورد محبت الهي است و چه مقامي از اين بالاتر كه خداوند مي فرمايد. «وَ اللَّهُ يُحِبُّ الُمحْسِنين، [1] خداوند نيكوكاران را دوست مي دارد».


10. دنيا و آخرت انسان، با خدمت به مردم، آباد مي گردد.

11. كسي كه به مردم خدمت كند، خداوند، از او دفاع نموده و يار و ياور اوست. «اَللَّهُ وَلُّي الذّين امَنُوا؛ خداوند يار و ياور انسانِ با ايمان است».

«اِنَّ اللَّهَ يُدَافَعُ عَن الذّين اَمَنُوا؛ [2] به درستي كه خداوند از مؤمنين دفاع مي نمايد».

12. مسؤلين كشوري و لشكري، بازاري و اداري، فقير و غني زماني حسيني هستند. كه امور مردم را بدون رشوه و انتظارات بي جا راه گشايي نمايند و رياست ها و شغل ها، ثروت ها و هنرها و... را، وسيله خدمت به مردم قرار بدهند.