1. انسان بايد اول موقعيت خود را با دشمنان اعلام نمايد، سپس به محضر دوست اظهار ادب و ارادت نمايد.

2. مردم بايد، مردانگي، غيرت، آزادي و دين داري خود را فداي خواسته هاي شوم دشمنان ننمايند.

3. روح بيزاري و تبري عامل نبرد حق و باطل در طول تاريخ است.

4. مبارزه با روش و منش و انديشه هر كسي، بيانگر نبرد و جنگ با صاحب تفكر است.

5. زماني كه خدا و رسولش برائت از دشمنان را اعلان مي نمايند. همه مردم از باب «اَطيِعُو اللَّهَ وَ اَطيِعُوا الرَّسُول؛ بايد اين طريق حق را به پيمايند، چنان چه در درود فرستادن از خدا و ملائكه پيروي مي كنند. «اِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِي يَا اَيُّهَا الَّذِينَ اَمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلَمُوا تَسلِيَما [1] ؛ خدا و ملائكه بر پيامبر و خاندان او درود مي فرستند، پس اي مؤمنين شما هم بر او و اهل بيتش درود بفرستيد».

پس مردم بايد در اظهار محبت به خدا و دوستانش و در دشمني با دشمنان خدا و رسول و امامان معصوم عليهم السلام در صفي واحد به عنوان واجب الهي عمل نمايند.