زشتي ظلم و ستم جزء فطرت و آفرينش الهي انسان و از الهامات هدايت تكويني مي باشد. لذا همه انسان ها و حيوانات از تجاوز و تعدي ديگران ناراحت مي گردند و آن را قبيح دانسته و براي دفاع از خويشتن اقدام نموده، تا آن جا كه جان خويش را فدا مي كنند. در قرآن شريف و روايات نوراني اهل بيت عليهم السلام مبارزه با ظلم و زير بار ستم ديگران نرفتن تشويق و ظلم پذيري و خودباختگي در مقابل قدرت هاي شيطاني زشت شمرده شده است. پس راهيان حق بايد در اين سرا به اسوه هاي حسنه و الگوي زيباي انساني اقتدا نمايند. كه حضرت امام حسين عليه السلام و حسينيان براي زنده نمودن روحيه مبارزه با ظلم و فساد هر چه از جان و مال داشتند، نثار و ايثار نمودند.


امام حسين عليه السلام خطاب به فرزندش امام سجاد عليه السلام فرمود: «اِيَّاكَ وَ ظُلمُ مَن لا يَجِدُ عَلَيكَ ناصِراً اِلاَّ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ؛ [1] اي فرزندم! دوري كنيد از ستم نمودن به كسي كه يار و ياوري غير از خداوند عليه تو ندارد».

انسان بايد توجه كند، كه ضعفاء اگر كسي را ندارد، اما قدرت ازلي و ابدي الهي در نظام هستي پشتوانه آن ها است. خداوند در قرآن مي فرمايد: «اللَّهُ وَليُّ الذّينَ اَمَنُوا؛ [2] خداوند يار و ياور مؤمنين است». «اِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الذّينَ امَنُوا؛ [3] خداوند از انسان هاي با ايمان دفاع مي نمايد».

حضرت علي عليه السلام در آخرين لحظات عمرش سفارش فرمود: «كُونا للظّالِمِ خَصْماً و لِلمَظلُومِ عَوناً؛ [4] [اي فرزندانم! حسنم، حسينم] با ظالمين هميشه در ستيز و دشمني باشيد [سازش و آشتي با ظالم معنا و مفهومي ندارد] و براي مظلوم يار و ياور باشيد». با ظالم در ستيز باش، تا حقوق مظلوم را از او بگيري و شر جنايتكاران را براي هميشه از سر آن ها كوتاه و ريشه كن نمائي.