1. علما داراي مقام اجتهاد، بيان و اجراي احكام الهي هستند.

2. علما امين خداوند در ابعاد فهم و عمل، بيان و ابلاغ و حفظ هستند.

3. اتحاد فكري، اعتقادي و عملي علماي الهي در مقام اجراء و حكومت موجبِ تقويت و رشد و بالندگي در حكومت اسلامي مي گردد.

4. در طول تاريخ، تفرقه ها و اختلافات بين علماء و رهبران الهي، انديشمندان و حاكمان، صدمات سنگيني به جامعه اسلامي و اسلام وارد نموده، كه قابل جبران نبوده و نيست.

5. تفرقه هاي اعتقادي و عملي در ميان مسلمين خصوصاً در صدر اسلام، موجب غصب خلافت الهي شده و اسلام ناب را از بستر حقيقي خود خارج نموده و مسلمين را به انزوا كشانده است.

6. فقيه بايد حافظ نفس خود از تمام گناهان و رذايل بوده، در انجام واجبات و ترك محرمات بكوشد؛ تا بتواند نجات بخش خود و ديگران باشد.

7. عالمان ديني بايد با خواسته هاي نفساني مخالف بوده، عقل، ايمان و رضايت خدا و بنده را بر هر چيز ديگر مقدم بدارند.


8. اطاعت بي قيد و شرط، بي چون و چرا از خداوند سبحان كه روح اسلام و تسليم است، در اين فرزانگان الهي بايد حاكم باشد.

9. پاسداران سنگر رسالت انبيا، بايد در شرايط عادي و سخت، حافظ دين خدا در سنگرهاي سياسي و اقتصادي، فرهنگي و اعتقادي باشند و مصلحت اسلام را در انديشه و عمل، از اهم واجبات الهي بدانند.

10. مردم از كساني كه اهل گناه و جهل، فسق و هواي نفساني مي باشند، حق تقليد كردن ندارند و اگر اين چنين كنند، آيه قرآن آنان را سرزنش مي كند؛ «فَوَيلُ [1] لِلَّذيِنَ يَكتُبونَ الكِتَابَ بِاَيديِهِم ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِن عِندِاللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَوَيلٌ لَهُم بِما كَتَبَتْ اَيْديهِم وَ وَيلٌ لَهُم مِمَّا يَكسِبُون؛ [2] واي بر كساني كه كتاب الهي را با دست خود مي نويسند؛ سپس مي گويند: اين از جانب خداوند است. براي آن كه بهاي كمي را خريداري نمايند؛ پس واي بر آن ها! از آن چه دست هايشان نوشت. و واي بر آن ها! از آن چه به دست مي آورند».

11. افرادي كه احكام الهي را تحريف نموده، به خداوند نسبت دروغ و بهتان مي دهند در برزخ و دوزخ گرفتار عذاب الهي خواهند بود.

12. در زمان غيبت كبرا كه به مقام معصوم عليهم السلام دسترسي نيست، وظيفه هر انسان مسلماني كه مجتهد نيست، تقليد از فقيهان جامع الشرايط است،


چنان كه تقليد در تمام ابعاد زندگي اجتماعي محقق است، مثل افرادي كه از پزشكان در پزشكي و صنعتگران در صنايع تقليد مي كنند. در امور دين هم اگر كسي مجتهد نيست، بايد از كارشناسان دين تقليد كند.

13. راه هاي عمل به دين اسلام؛ اجتهاد، تقليد و عمل به احتياط مي باشد.

14. شناسايي اين فقيهان، وظيفه همه كساني است كه مي خواهند، از آنان تقليد كنند.

15. عالمان، فقيهان و صاحب نظران علوم الهي كه شرايط جامع دارند؛ امر و فتواي آن ها در زمان غيبت كبرا، حجت و دليل شرعي از سوي امام معصوم عليهم السلام است؛ لذا نبايد از وظيفه غفلت ورزيد، بلكه بايد از دستورات و فتواي آن ها پيروي كرد.

16. وظيفه ماست، كه درباره مسايل روز، اختلافات سياسي و اعتقادي به عالمان الهي رجوع كنيم.

17. جايگاه راويان احاديث چهارده معصوم عليهم السلام در واقع منصبي واگذار شده از جانب خدا و رسول و امامان نور مي باشد.

18. كساني كه شناخت كارشناسي و اجتهادي در احاديث، حلال و حرام الهي دارند، از جانب مقام معصوم منصوب شده و فتواي آن ها دليل شرعي بر مردم مي باشد.


19. حكم اين فقيهان بايد اجرا شود و مورد بي اعتنايي قرار نگيرد.

20. رد كردن احكامي كه از جانب فقيهان صادر شده، انسان را از وادي توحيد به شرك مي كشاند.

21. احترام به فتواي مراجع، محترم شمردن احكام الهي است.