بعد از شهادت علي عليه السلام، حسين عليه السلام و ساير برادران با غم جانگداز شهادت امير مؤمنان عليه السلام روبرو شدند، مطابق وصيت او رفتار نمودند، امام حسن عليه السلام جانشين پدر بود و در آغاز همچون پدر به رسيدگي امور سياسي و اجتماعي روزانه ي مردم پرداخت.

امام حسين عليه السلام يگانه يار و حامي برادر در ابعاد مختلف بود و هرگز از پيروي امام زمانش، سرپيچي نكرد.

دشمنان داخلي و خارجي و نيرنگ بازيهاي معاويه، كار را به جايي رساند كه امام حسن عليه السلام مجبور شد كه موقتا ترك جنگ كند و به اصطلاح با شرايطي، صلح را (كه به معني آتش بس بود نه سازش) بپذيرد و اين صلح بر اساس قانون رعايت اهم بر مهم بود، كه بر طبق بعضي از روايات، اگر اين صلح (ترك جنگ موقت) امام حسن عليه السلام نبود، احدي از شيعيان در روي زمين باقي نمي ماند. [1] .

معاويه از آن پس، مروان را حاكم مدينه كرد و مروان آن نامرد


روزگار هر چه خواست و توانست به آل علي عليه السلام ستم كرد و سرانجام آن حضرت، با دست زير پرده ي او به وسيله ي همسرش به نام جعده مسموم شده و به شهادت رسيد، به اين ترتيب امام حسن عليه السلام در 28 صفر سال 50 هجري شهيد شد.