حسين هنوز زبان باز نكرده بود، رسول خدا صلي الله عليه و آله براي انجام نماز مستحبي ايستاد، حسين عليه السلام در كنارش بود، رسول خدا صلي الله عليه و آله گفت: «الله اكبر» ولي حسين عليه السلام نتوانست بگويد، اين كار شش بار تكرار شد بار هفتم وقتي كه رسول خدا صلي الله عليه و آله گفت «الله اكبر» حسين عليه السلام زبان گشود و گفت: «الله اكبر.»

امام صادق عليه السلام فرمود: از اين رو گفتن هفت تكبير در آغاز نماز، سنت (مستحبي) گرديد. [1] .

به اين ترتيب نخستين كلام حسين عليه السلام هنگام گشودن زبان «الله اكبر» بود و تا آخر پاي «الله اكبر» ايستاد و خون پاكش را براي اعلاي كلمه ي «الله اكبر» ايثار كرد و در ضمن اين درس را از اين حديث


مي آموزيم كه كودكان را در همان آغاز با نام خدا آموزش دهيم و نسبت به كودكان مهرباني كنيم، چرا كه مهرباني نقش مهمي در پرورش سالم روحي و جسمي كودك دارد.

چنانكه سعدي مي گويد:



درس معلم ار بود زمزمه ي محبتي

جمله به مكتب آورد طفل گريز پاي را