نيازهاي مادي احتياج اوليه هر انسان است. و بدون تأمين آن، قادر به ادامه حيات نيست. نياز به رفع تشنگي از اين جمله است كه در كربلا به خاطر وضعيت ويژه اي كه دشمن براي كاروان كربلا به وجود آورد، به نيازهاي حياتي تبديل شد و ايشان را به تلاش، براي رفع آن از راههاي ممكن، واداشت؛ از اينرو، آنگاه كه حضرت عباس عليه السلام از برادر اجازه مبارزه با دشمن طلبيد، حضرت از او خواست براي كودكان آب فراهم نمايد و فرمود:

«فاطلب لهولاء الاطفال قليلاً من الماء» پس كمي آب براي اين كودكان فراهم كن... [1] .

اين توجه حضرت آنگاه به اوج مي رسد كه فرزند شيرخواره اش را بر بالاي دست مي گيرد و از دشمن برايش آب مي خواهد. در مقتل ابي مخنف آمده است:

امام حسين عليه السلام به سوي ام كلثوم آمد و فرمود: خواهر! تو را در باره فرزند شيرخواره ام به نيكي سفارش مي كنم، او شير خواره است و شش ماه بيشتر عمر ندارد. ام كلثوم

به برادر جواب داد: سه روز است اين طفل آب ننوشيده است. برايش آبي طلب فرما، حضرت طفل را گرفت و در مقابل دشمن

از نهضت حسيني عليه السلام مبارزان درس مبـارزه، آزادگان درس آزادگي، شهادت طلبان درس شهادت و مصلحان اجتماعي درس اصــلاح گرفته اند.

ايستاد و آنگاه فرمود: «اي قوم شما برادر و فرزندانم را به شهادت رسانديد و جز اين طفل باقي نمانده و او از تشنگي دهان را باز مي كند و مي بندد، به او جرعه آبي دهيد...» [2] .