تساوي در ارتباط با خالق
همه انسان ها از يك موجود برين كه خالق همه كائنات است به وجود آمده اند:
اَللّهُ الَّذي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُحْييكُمْ [1] .
«خداوند است كه شما را آفريده است و سپس روزي به شما مي دهد و سپس شما را مي ميراند و سپس شما را زنده مي گرداند.»
وجود خدا، با روشن ترين دلايل اثبات شده و استناد وجود همه مخلوقات به او، از بديهياتِ معارفِ بشري است. با درك و پذيرش اين تساوي است كه افراد انساني، اشتراك خود را در اين كه همه آنان مورد فيض و محبت الهي هستند، درمي يابند، مگر اين كه با ارتكاب جنايت و خيانت به خويشتن و يا ديگران، خود را از قابليت فيض و محبت الهي محروم سازند.
پاورقي
[1] سوره روم، آيه 40.