ديدگاه استاد شهيد مطهري در خصوص اصلاحات: (5 نكته)

استاد حدود 40 سال پيش هشدار داده اند كه:

- امروز اين ملت تشنه ي اصلاحات نابساماني ها است و فردا تشنه تر خواهد شد. ملتي است كه نسبت به ساير ملل احساس عقب افتادگي مي كند و عجله دارد به آنها برسد. از طرفي مدعيان اصلاح طلبي كه بسياري از آن ها علاقه به ديانت ندارند، زيادند و در كمين احساسات نو و بلند نسل امروز هستند. اگر اسلام و روحانيت به حاجت ها، خواسته ها و احساسات بلند اين ملت پاسخ مثبت ندهند، بسوي آن قبله هاي نو ظهور متوجه خواهند شد. فكر كنيد اگر سنگر اصلاحات را اين افراد اشغال كنند، موجوديت اسلام و روحانيت به خطر نخواهد افتاد؟ [1] .

- متأسفانه تاريخ نهضت هاي اسلامي صد ساله ي اخير، يك نقيصه


را در رهبري روحانيت نشان مي دهد و آن اين است كه روحانيت نهضت هايي را كه رهبري كرده تا مرحله ي پيروزي بر خصم پيش برده و از آن پس ادامه نداده و پي كار خود رفته و نتيجه ي زحمات آنها را ديگران و اغلب دشمنان برده اند. [2] .

- جنبش هايي كه داعيه دار اصلاح بوده، هميشه يكسان نبوده اند. برخي داعيه اصلاح داشته و بطور حتم مصلح بوده اند. برخي عكس اصلاح را بهانه قرار دادند و افساد كرده اند. برخي ديگر در آغاز جنبه ي اصلاحي داشته و سرانجام از مسير اصلاحي منحرف شده اند. [3] .

- در عصر ما نسبت به اصلاحات اجتماعي، حساسيت مثبت و مباركي پيدا شده كه قابل تقدير است اما اين جهت در بعضي موارد به نوعي افراط گرايي كشيده مي شود كه هر خدمتي جز اصلاح اجتماعي، به هيچ گرفته مي شود. هر خدمتي با معيار «اصلاح» سنجيده مي شود و ارزش هر شخصيتي به ميزان دخالتش در اصلاحات اجتماعي معتبر شناخته مي شود. اين طرز تفكر به نظر صحيح نمي رسد زيرا هر چند اصلاح اجتماعي خدمت است اما در واقع هر خدمتي اصلاح اجتماعي نيست. [4] .

- خطري كه اغلب مصلحان اجتماعي بوجود مي آورند از همين ناحيه است كه در يك اجتماعي تندرو، كندرو، متمايل به راست يا به چپ ظهور مي كند و به پيكار مقدس دست مي زند، اما فراموش


مي كند كه يك برنامه معين فقط براي مدتي قابل اجرا است و با جامعه كندرو، تندرو و چپ رو يا راست رو آنقدر بايد پيكار كرد كه تعادل خود را بازيابد و بيش از آن، خود مستلزم سقوط و انحراف جامعه از سوي ديگر است. [5] .