او به سبب آن چه پيش از آن به آل رسول روا داشته بود و آنها را در مكاني بي آب و گياه وانهاده بود، سر از خجالت به پايين انداخته بود و به سوي آنها پيش مي رفت.


«پروردگارا! من به سوي تو بازمي گردم، پس توبه ام را پذيرا باش. من دل اوليا و فرزندان پيامبرت را به وحشت انداخته ام. اي اباعبدالله! من بازگشته ام و تائب هستم، آيا براي من راهي به توبه هست؟ [1] .

» امام در پاسخ حر فرمود: «آري، خداوند به تو روي خواهد كرد». [2] .

اين گفتار امام حسين عليه السلام حر را شادمان كرده بود. او به يقين دريافت كه به زندگاني بي پايان و نعمت هاي هميشگي راه يافته است. حر داستان نداي هاتفي را هنگامي كه او از كوفه خارج مي شد به امام حسين عليه السلام اين گونه بازگو مي كرد: «من با گوش جان شنيدم، كسي اين گونه هشدارم مي داد كه حر! تو را بشارت به بهشت. گفتم واي بر حر، آيا تو او را به بهشت مژده مي دهي، در حالي كه او براي جنگ با پسر دخت پيامبر به حركت در آمده است؟ [3] .«امام فرمود: «تو به خير و پاداش (نيكو) دست يافته اي». [4] .