روحيه قدرشناسي و سپاسگزاري از نيكان و خدمتكاران، موجب گسترش خدمت و نيكي است و به عكس روحيه ي ناسپاسي و بي اعتنايي به خدمتگزاران و صاحبان حق، موجب ترك خدمت و دلسردي و دشمني خواهد شد؛ و آثار زشت اجتماعي و فردي را نيز در پي خواهد داشت كه اين مهم در تشكر از پدر، مادر، معلم، استاد، دوست صميمي، پزشك معالج، مبلغ و روحاني دلسوز و... هر كدام به تناسب


خود بايد انجام شود. از يك سلام گرم يا اهداي يك شاخه ي گل يا يك نامه ي محبت آميز تا سرپرستي، كمك مالي، راهنمايي و برطرف نمودن نيازها و... بايد اين اصل اخلاقي عمل شود.

در روايات اسلامي، تشكر از مردم در برابر خدمات و نيكي هايشان، به تشكر از خدا به شمار آمده است از جمله، پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد:

ومن[لا] لم يشكر الناس لم [لا] يشكر الله؛ [1] .

كسي كه از (خدمات) انسان ها تشكر نكند از خدا (در برابر نعمت هاي بيكرانش تشكر نكرده است.

امام رضا عليه السلام نيز مي فرمايد:

من لم يشكر المنعم من المخلوقين لم يشكر الله عزوجل؛ [2] .

كسي كه سپاس بندگان نعمت بخش را نگويد از خداونت متعال تشكر نكرده است.