در ميان مصايب وارده بر امام حسين عليه السلام و ياران و همراهانش، مصيبت تشنگي سخت ترين و جانكاه ترين آن ها به شمار مي آيد.


«شيخ مفيد قدس سره» نقل مي كند: ابن زياد طي نامه اي براي عمر سعد نوشت كه بين حسين و ياران وي و آب فرات فاصله بينداز و حائل شو و كار را برايشان سخت بگير! مگذار كه يك قطره آب بنوشند. عمر سعد سه روز قبل از شهادت امام حسين عليه السلام پانصد سوار را بر شريعه گماشت و آب را بر روي آن حضرت و همراهانش بست.

در روايات وارده در مورد حادثه ي كربلا و شهادت امام حسين عليه السلام، از داستان گفتگوي جبرئيل و آدم عليه السلام و يادآوري آن حادثه توسط پيامبران به ويژه پيامبران خاتم صلي الله عليه و آله و نيز ائمه ي معصومين عليهم السلام تا ياد كرد حضرت ولي عصر (عج) از مصايب جدش حسين عليه السلام آمده است و بيشترين مصيبتي كه تكيه كلام آن بزرگواران معصوم عليهم السلام بوده، مصيبت تشنگي امام حسين عليه السلام و يارانش به ويژه مصيبت تشنگي طفل شيرخوارش علي اصغر عليه السلام است. از زبان خود امام حسين عليه السلام خطاب به شيعيانش وارد شده است كه فرمود:

شيعتي! ما ان شربتم عذب ماء فاذكروني؛ [1] .

شيعيان من! هنگام نوشيدن آب گوارا، از تشنگي من ياد كنيد.

داوود رقي مي گويد: حضور امام صادق عليه السلام بودم كه آب خواست و چون نوشيد، چشمانش پر از اشك شد و فرمود: اي داوود! خدا كشنده ي حسين عليه السلام را لعنت كند. هيچ بنده اي نيست كه آب نوشد و ياد حسين كند و بر قاتلش لعن فرستد، مگر اين كه خدا صد هزار حسنه برايش بنويسد و صد هزار گناهش را فرو ريزد و صد هزار درجه مقام او را بالا برد و چنان است صد هزار بنده آزاد كرده است و خدا روز قيامت او را سيراب محشور مي كند. [2] .

بر اساس اين روايت و ساير روايات وارده، در فضيلت يادآوري عطش


اباعبدالله عليه السلام و لعن قاتلان آن حضرت، مراجع تقليد يكي از آداب آشاميدن آب را در رساله هاي عمليه چنين يادآوري كرده اند: بعد از آشاميدن آب، حضرت اباعبدالله عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام ايشان را ياد كند و قاتلان آن حضرت را لعنت نمايد»! [3] .

در همين جهت، يكي از شيوه هاي تبليغي و روشنگرانه ي نهضت عاشورا، كه امام زين العابدين عليه السلام آن را انجام داد، (همانگونه كه در پيش ذكر شد،) بهره گرفتن از شهادت امام حسين عليه السلام با لب تشنه بود كه مي فرمود: قتل ابن رسول الله عطشانا؛ [4] پسر رسول خدا تشنه جان داد و كشته شد.

آن حضرت پياپي اين مطلب را ابراز مي فرمود تا خوراكش از اشك چشمانش خيس مي شد. آن گاه كه مي ديد گوسفندي را ذبح مي كنند مي فرمود: «به گوسفند آب بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.»

روشن است كه يكي از علل جاودانگي نهضت امام حسين عليه السلام، جنايت هاي غير انساني و ظالمانه ي دشمن به شمار مي آيد (كه در بخشي به آن خواهيم پرداخت) كه با شنيدن و تصور هر يك از اعمال وحشيانه قلب انسان ها جريحه دار مي شود و او را از جنايت وارد شده، بسيار متأثر و از عامل جنايت بيزار مي سازد كه يكي از آن جنايت هاي ضد انساني،بستن آب به روي فرزندان پيامبر صلي الله عليه و آله و امام حسين عليه السلام و يارانش بود، از اين مسئله ي تشنگي شهداي كربلا در هنگام شهادت، در رديف عوامل حفظ و جاودانگي نهضت حسين عليه السلام شايسته ي شمارش است.