«علقمة بن محمد حضرمي» نقل مي كند:

حضرت باقر عليه السلام بر امام حسين عليه السلام گريه مي كرد، ثم ليندب الحسين عليه السلام و يبكيه، و يأمر من في داره ممن لا يتقيه بالبكاء عليه، و يقيم في داره المصيبة باظهار الجزع عليه، و ليعز بعضهم بعضا بمصابهم بالحسين عليه السلام؛ [1] .

سپس به گريه و زاري بر حسين عليه السلام مي پرداخت و دستور مي داد به افرادي كه در خانه بودند و از آنان تقيه نمي كرد، بر حسين گريه كنند. آن حضرت در خانه ي خود مجلس عزا برپا مي داشت و به يكديگر مصيبت حسين عليه السلام را تسليت مي گفتند.

در همين جهت امام باقر عليه السلام قسمتي از اموال خود را براي عزاداري وقف كرد. «يونس بن يعقوب» مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود:

قال لي أبي: يا جعفر! أوقف لي من مالي كذا و كذا لنوادب تندبني عشر سنين بمني أيام مني...؛ [2] .

پدرم امام باقر عليه السلام به من وصيت فرمود: اي جعفر! قسمتي از مال من را وقف كن و در اختيار نوحه گران قرار بده، تا آنان مدت ده سال، در روزهاي مني در آن سرزمين براي آن حضرت ندبه و نوحه سرايي كنند.