امام زين العابدين عليه السلام با شنيدن آن خطبه و مشاهده ي انقلاب روحي مردم، خطاب به عمه اش زينب عليهاالسلام فرمود: عمه جان، آرام بگير. زيرا در وجود بازماندگان گذشتگان، براي مردم، درس عبرتي وجود دارد.

و أنت بحمد الله عالمة غير معلمة و فهمة غير مفهمة...؛ [1] .

سپاس الهي، تو دانشمندي هستي كه معلم به خود نديده اي. و خردمندي هستي كه استاد نداشته اي.


آري، خطبه ي حضرت زينب عليهاالسلام درشهر كوفه در حال اسارت، از جنايت هاي «بني اميه» در كربلا و نيز نحوه ي شهادت حضرت سيدالشهداء عليه السلام پرده برداشت، عمق فريبكاري و تزوير و ظلم و ستم امويان را آشكار نمود، بي وفايي و پيمان شكني و آينده ي دردناك كوفيان را روشن ساخت، آنان را منقلب كرد، پايه هاي كاخ قدرت حاكمان غاصب و ظالم و قاتل را به لرزه افكند و سرانجام غير از بيان فاجعه ي كربلا و معرفي شخصيت و هدف حضرت امام حسين عليه السلام و ياران او، پيام خون شهيدان را به غفلت زدگان و فريب خوردگان رساند تا در ادامه ي اسارت و ايراد خطابه ها، پيام شهادت و واقعه ي عاشورا را در مراحل ديگر نيز استمرار بخشد.