سياست حكومت جبار يزيد براي ارعاب و ترساندن مخالفان و جلوگيري از نهضت هاي احتمالي آينده، به هر كار ممكني دست زد، از جمله ي آن ها، اسارت دلخراش اهل بيت عليهم السلام و گرداندن (ذلت بار به نظر خودشان) در شهرهاي مهمي همچون، كوفه و شام بود. عبيدالله بن زياد پس از شهادت «مسلم بن عقيل رحمه الله» و «هاني بن عروة» چنين هدفي را دنبال مي كرد، از اين رو بدن هاي پاك آن دو بزرگوار را در كوچه ها و خيابان هاي كوفه گرداندند هم چنان كه سرهاي مبارك امام حسين عليه السلام، و ساير شهداي كربلا را به بالاي نيزه مي كردند و در معرض تماشاي مردم قرار دادند. اما اين سياست به سبب بردباري و تسليم نشدن و نيز افشاگري اهل بيت عليهم السلام خنثي شد و آنان با ايراد خطبه هاي آتشين و سخنراني هاي پرهيجان و اتخاذ شيوه هاي منطقي، علاوه بر رسوا كردن حكومت يزيد، به توده هاي ناآگاه درس شهامت و آزادگي دادند و بدين ترتيب بود كه زمينه ي قيام هاي بعدي از جمله قيام توابين را فراهم آوردند.