موفقيت و دوام نضهت ها، همچون سازمان ها، با توجه به ضرورت اخذ تصميم گيري هاي اساسي و حياتي به ويژه در شرايط بحراني، بستگي زيادي به توانايي مديران و رهبران آن ها دارد. به طوري كه اگر مديران داراي شايستگي هاي لازم نباشند موجب متلاشي شدن و به ثمر ننشستن آن نهضت ها و سازمان ها مي گردد.

امام حسين عليه السلام با توجه به برخورداري از شايستگي هاي ضروري براي رهبري نهضت عاشورا را به بهترين وجه ممكن، از شروع تا پايان و نيز پس از آن و با در نظر داشتن همه ي مهارت هاي مديريتي، رهبري كرد، آن هم با در نظر گرفتن تمامي جوانب و ابعاد، اعم از مهارت هاي فني و فنون نظامي و مهارت هاي سياسي و اجتماعي و انساني آن.

اين شخصيت فوق العاده عليه السلام علاوه بر دانش و تدبير و درايت ذاتي و خدادادي، در طول زندگي خود شاهد ماجراها و حوادث تلخ و شيرين بسياري از زمان پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله تا حكومت برادرش امام مجتبي عليه السلام بود. و به ويژه در زمان پدر بزرگوارش علي عليه السلام، عهدشكني انصار و خيانت مدعيان دروغين دوستي پدرش در جريان هاي مختلف دوران پنج ساله ي حكومت پدر را شاهد بود، و نحوه ي برپايي غايله ي


جمل در بصره را، كه به رهبري عايشه صورت گرفته بود، در نظر داشت؛ زيرا خود در جنگ جمل حضور داشت و از فرماندهان اين نبرد بود.

هم چنين در جنگ صفين نيز فرماندهي جناح هايي از سپاه پدر را عهده دار بود. در زمان خلافت برادرش امام حسن عليه السلام به نيرنگ معاويه و خيانت برخي از فرماندهان برادرش نيز پي برده بود، تمامي اين ها آن حضرت عليه السلام را از تجربه ها و بصيرت هاي شايسته اي برخوردار كرده بود كه با اين تجربه هاي سودمند، عهده دار مديريت و رهبري نهضت عاشورا شد.