شكل ديگر تاثير زن در تاريخ-كه اين شكل در جوامع قديم زياد نبوده - اين است كه زن عامل مؤثر در تاريخ باشد،نقش مستقيم در تاريخ داشته باشد و به عنوان شخص مؤثر باشد نه به عنوان شي ء،اما شخص بي بها،شخص بي ارزش،شخصي كه حريم ميان او و مرد برداشته شده است.دقايق روانشناسي ثابت كرده است كه ملاحظات بسيار دقيقي يعني طرحي در لقت بوده براي عزيز نگه داشتن زن.هر وقت اين حريم بكلي شكسته و اين حصار خرد شده است،شخصيت زن از نظر احترام و عزت پايين آمده است.البته از جنبه هاي ديگري ممكن است شخصيتش بالا رفته باشد مثلا با سواد شده باشد،عالمه شده باشد،ولي ديگر آن موجود گرانبها براي مرد نيست.از طرف ديگر،زن نمي تواند زن نباشد.جزء طبيعت زن اين است كه براي مرد گرانبها باشد،و اگر اين را از زن بگيريد تمام روحيه او متلاشي مي شود.آنچه براي مرد در رابطه جنسي ملحوظ است،در اختيار داشتن زن به عنوان يك موجود گرانبهاست نه در اختيار يك زن بودن به عنوان يك موجود گرانبها براي او.ولي آنچه در طبيعت زن وجود دارد اين نيست كه يك مرد را به عنوان يك شي ء گرانبها داشته باشد،بلكه اين است كه خودش به عنوان يك شي ء گرانبها مرد را در تسخير داشته باشد.

آنجا كه زن از حالت اختصاص خارج شد (لازم نيست كه اختصاص به صورت ازدواج رواج داشته باشد) يعني وقتي كه زن ارزان شد،در اماكن عمومي بسيار پيدا شد،هزاران وسيله براي استفاده مرد از زن پيدا شد،خيابانها و كوچه ها جلوه گاه زن شد كه خودش را به مرد ارائه بدهد و مرد بتواند از نظر چشم چراني و تماشا كردن،از نظر استماع موسيقي صداي زن،از نظر لمس كردن،حداكثر بهره برداري را از زن بكند،آنجاست كه زن از ارزش خودش،از آن ارزشي كه براي مرد بايد داشته باشد مي افتد،يعني ديگر شي ء گرانبها نيست ولي ممكن است مثلا با سواد باشد،درسي خوانده باشد،بتواند معلم باشد و كلاسهايي را اراده كند يا طبيب باشد،همه اينها را مي تواند داشته باشد ولي در اين شرايط (ارزان بودن زن) آن ارزشي كه براي يك زن در طبيعت او وجود دارد ديگر برايش وجود ندارد.و در واقع در اين وقت است كه زن به شكل ديگر ملعبه جامعه مردان مي شود بدون آنكه در نظر فردي از افراد مردان،آن عزت و احترامي را كه بايد داشته باشد دارا باشد.

جامعه اروپايي به اين سو مي رود،يعني از يك طرف به زن از نظر رشد برخي استعدادهاي انساني از قبيل علم و اراده شخصيت مي دهد ولي از طرف ديگر ارزش او را از بين مي برد.