فتوحات در داخل ايران و كشورهاي همجوار در دوران مورد بحث، هنوز ادامه داشت و بدين ترتيب خمس غنايم هم به بيت المال منتقل مي شد، علاوه بر اين كه اموال مخصوص پادشاهان و امراي دشمن كه به «صوافي » مشهور بود، همگي، به خزينه حكومت واريز مي شد كه درآمد دولت از صوافي عراق در دوران معاويه در سال تا 50 ميليون درهم رسيده است. [1] .