(الذين يبلّغون رسالات اللّه و يخشونه و لايخشون احد الاّ اللّه و كفي باللّه حسيبا).

در اين آيه شريفه ، دو ويژگي بارز براي مبلغان ديني بيان شده است :

1. ترس از خدا

2. نترسيدن از غير خدا.

راغب اصفهاني در مفردات مي گويد: «خشيت ، ترس آميخته با تعظيم است و بيشتر در مواردي به كار مي رود كه ترسنده ، آگاهي به چيزي كه از او مي ترسد، داشته باشد».

شجاعت يعني نترسيدن از غير خدا و ترس از خدا، عين شجاعت است ، چون در يك زمان ، دو ترس چيره بر وجود انسان متصور نيست . انساني كه سراپا خوف خداست ،بي گمان هراس از غير خدا در او معنا ندارد! و به اين دليل است كه ذكر توأم اين دو ويژگي ؛يعني خشيت از خدا و خشيت نداشتن از غير خدا براي مبلغان الهي ، ذكر شده است .

يكي از مظاهر آشكار شجاعت ، نترسيدن از مرگ است . همين عامل ، امام حسين (ع) و يارانش را به نبرد عاشورا كشاند تا حماسه ماندگار بيافرينند. شجاعت امام حسين (ع) و يارانش وفادارش در صحنه هاي مختلف عاشورا، خود كتابي بزرگ است . اين شجاعت ، ريشه در اعتقادات شان داشت . آنان كه به عشق شهادت مي جنگيدند، از مرگ ترسي نداشتند، از اين رو بود كه لشكريان دشمن از برابرشان مي گريختند و هيچيك ياراي جنگ تن به تن با شجاعان عاشورا را نداشتند، از اين رو، به يك فرد حمله عمومي مي كردند.

عاشورا، الهام بخش مقاومت و آموزگار شجاعت است و عنصر شجاعت در متن عاشورا در گفتار و رفتار شهدا و اسراي كربلا موج مي زند. شجاعت ، در مقابل مستبدان و مستكبران عالم و محرم همواره روحيه شهادت و ظلم ستيزي به مسلمانان مي دهد. امام حسين مرگ با عزت را بهتر از زندگي با ذلت مي داند. در سخناني هنگام برخورد با سپاه حر آمده است :

«من از مرگ باكي ندارم ، مرگ راحت ترين راه براي رسيدن به عزت است . مرگ در راه عزت ، زندگي جاودانه است و زندگاني ذلت بار مرگ بي حيات است ».

حضرت امام ؛ مي فرمايد: «ماه محرم ماه حماسه و شجاعت و فداكاري آغاز شد،ماهي كه خون بر شمشير پيروز شد، ماهي كه قداست حق ، باطل را تا ابد منهدم و داغ باطله بر جبهه ستمكاران و حكومتهاي شيطاني زد، ماهي كه به نسلها در طول تاريخ ، راه پيروزي بر سر نيزه را آموخت ».