امام حسين (ع) همانند ديگر فرزندان اميرالمؤمنين (ع) در ماجراي پيكار با پيمان شكنان و ستمكاران و همه جا در ركاب پدر بود و هر جا مقتضي بود و پدر بزرگوارشان مانع حمله او نمي شد، شخصاً به جنگ دشمنان خدا و مسلمين مي رفت . در جنگ جمل امام علي (ع) پرچم را به دست محمد بن حنفيه و در ميسره به امام حسن (ع) و در ميمنه لشگر به امام حسين (ع) داد، و عمار بن ياسر را بر پادگان گماشت . جنگ جمل در نيمه جمادي الاخر سال سي وشش آغاز شد و امام حسين (ع) به عنوان يكي ازسپهسالاران لشكر امام علي (ع) شجاعت هاي بي نظيري از خود نشان داد. در جنگ صفين كه در ماه رجب سال سي و شش آغاز شد، 9 واقعه اتفاق افتاد. امام حسين (ع) دراين جنگ نيز سمت فرماندهي داشت و در ركاب پدر با دشمنان اسلام مي جنگيد. اگر چه طبق برخي روايات ، علي (ع) به منظور اينكه مبادا نسل پيامبر منقطع گردد، دستور داده بود از رفتن حسنين (ع) به ميدان جنگ جلوگيري كنند. در جنگ نهروان كه عده اي از سپاهيان ساده لوح امام علي (ع) از پيش آمد حكمين عصباني و منحرف شدند. و عليه امام علي (ع) شورش نمودند؛ امام حسين (ع) سمت فرماندهي داشت و در ركاب پدر بزرگوارش با دشمنان پيكار مي كرد.