در رسيدگي به بينوايان و حفظ حيثيت و كرامت آنان ، به هنگام دستگيري و حل مشكلاتشان ويژگي هايي تحسين برانگيز داشت . او به هنگام بخشايش و تأمين نياز نيازمندان ، خود احساس شرمندگي مي كرد و مي كوشيد تا به آن ها روحيه دهد و شخصيت صدمه ديده آنان را ترميم كند و به صورتي خواسته هايشان را برآورد كه دچار خسارت رواني و شكست معنوي و اخلاقي و اجتماعي نشوند.