بزرگ ترين انگيزه قيام امام مسئله امر به معروف و نهي از منكر است كه اين دو، از مهم ترين اركان دين است و امام در درجه اول مسئول اجراي اين امر مهم اسلامي است .

چنانچه در وصيت به برادرش محمد بن حنفيه اعلان فرمود: «قيام من بر مبناي تمايلات نفساني نيست ، من به منظور طغيان و فساد و تباهي و ستم خروج نمي كنم ، بلكه انگيزه ام اصلاح امت جدم رسول خدا و مقصود و منظورم امر به معروف و نهي از منكر است ».

چون بني اميه اين دو ركن بزرگ و مهم اسلامي را متزلزل ساخته بودند، امام حسين (ع) مكرر به اين حقيقت اشاره مي فرمود:

«مگر نمي بينيد كه به حق عمل نمي شود و از باطل جلوگيري نمي شود و مؤمن بايد براي اجراي اين مهم مشتاق ديدار پروردگارش باشد».

آري ، حسين (ع) قيام كرد تا به انسان هاي زير بار ظلم و ستم بياموزد كه چگونه مي توانند به حقوق خود برسند و حريت و آزادي از دست رفته را باز يابند و تاريخ گوياي اين مطلب است كه هنوز چند ماهي از شهادت حسين (ع) نگذشته بود كه قيام ها يكي پس از ديگري شروع شد، تا حكومت اموي را ريشه كن نمود.

آري ، مردم با شهادت حسين (ع) درس آزادي و آزادگي را از دانشگاه خون و شهادت كربلا آموختند و براي به دست آوردن حريت به پا خاستند.