حسين (ع) به لحاظ موقعيت اجتماعي اش خود را در مقابل امت اسلامي مسئول مي بيند، تا در مقابل ظلم و بيدادگري كه از ناحيه حكومت اموي بر امت وارد مي شود به دفاع برخيزد؛ گر چه اين مسئله وظيفه هر فرد مسلماني است ، ولي به طور طبيعي در مورد امام حسين (ع) با توجه به امامت او از يك سو، انتسابش به پيامبر از سوي ديگر، تأكيد بيشتري پيدا مي كند و امام (ع) اين مسئوليت را احساس مي كرد و سكوت در برابر جنايت هاي يزيد را جايز نمي شمرد. از اين رو براي ايفاي اين مسئوليت بزرگ به پاخاست ، تا آن كه خود و همه اهل بيتش را در اين راه فدا كرد و حكم قرآن را در ميان مردم اجرا كرد.