وي مادر حضرت ابوالفضل العباس (ع) و همسر اميرالمؤمنين (ع) بود پس ازشهادت حضرت فاطمه (س) به معرفي عقيل برادر حضرت امير، به همسري علي (ع) درآمد.

نامش فاطمه بنت «حزام » از قبيله «بني كلاب » و خواهر «لبيد» شاعر بود. ام البنين زني بود با شرافت ، از خانواده اي ريشه دار و دلاور، نسبت به فرزندان فاطمه (س) بسيار مهربان و خوش رفتار بود. ثمره ازدواج حضرت علي (ع) با او چهار پسر بود، به نام هاي : عباس ، جعفر، عبدالله، عثمان كه هر چهار فرزندش در روز عاشورا در ركاب سيدالشهدا به شهادت رسيدند.

ام البنين ، پس از شهادت فرزندانش ، همه روزه به بقيع مي رفت و بچه هاي عباس را نيز به همراه مي برد و به ياد فرزندان شهيدش مرثيه و نوحه مي خواند. زنان مدينه نيز به نوحه و ندبه سوزناك او جمع مي شدند و مي گريستند. اشعاري هم درباره عباس سروده بود.وقتي زنان مدينه به ام البنين تسليت مي گفتند، مي گفت ديگر مرا ام البنين نخوانيد، چراكه ديگر امروز فرزندانم نيستند و شهيد شدند.