حركت امام حسين (ع) يك حركت اصلاحي براي جامعه و عملي كردن اصل امربه معروف و نهي از منكر، براي نشان دادن ماهيت حكومت فاسق و فاسد اموي بود.

امام نمي توانست با يزيد بيعت كند و حكومت او را به رسميت بشناسد. از طرفي نمي توانست در برابر حكومت يزيد سكوت كند و مردم را از حقيقت اين حكومت آگاه نسازد و از سوي ديگر، نيز او مي دانست كه مقاومت و ايستادگي در برابر نظام حاكم اموي دستاوردي جز شهادت در راه خدا ندارد، لذا در صدد برآمد، آن گونه كه با شهادت ، خود به نعمت هاي لايزال الهي مي رسد، شهادتش نيز در مسير تاريخ امت اسلام نقش سازنده و پايدار، بر جاي گذارد و مردم را آگاه سازد.

لذا، همراه بردن زنان و كودكان با اهداف و برنامه هاي از پيش تعيين شده بود، كه بتواند حكومت نيرنگ و فريب ، كارگزاران بني اميه را كه به ظاهر مشروع و ناگسستني جلوه مي داد، از هم فرو پاشد. در اين صورت يا جنگ رودرروي دو سپاه بازتابي محدود و ناچيز خواهد داشت و مرگي عادي يا شكست سپاهي در برابر سپاه ديگر عنوان مي شود و براي آيندگان چندان بازتابي و موج طوفان خيز و فراگيري كه امت اسلامي را در طول تاريخ پرفراز و نشيب خود هدايت و راهنمايي كند، هرگز به دنبال نخواهد داشت ، لذا كاري كه امام حسين (ع) كردند در راه اهداف ارزشمند نهضت كربلا بود.