ام ّ وهب ، همسر عبدالله بن عمير كلبي بود و در كوفه مي زيست . وقتي شوهرش تصميم گرفت براي ياري سيدالشهداء شبانه از كوفه به كربلا برود، اصرار كرد تا او را نيز همراه خويش ببرد. آنان شبانه به ياران امام پيوستند. روز عاشورا وقتي شوهرش به ميدان رفت ، او نيز چوبي به دست گرفت و عازم ميدان شد، اما امام جلو او را گرفت و فرمود: «برزنان جهاد نيست ». پس از آنكه شوهرش به شهادت رسيد، خود را به معركه رساند و به پاك كردن خون از چهره او پرداخت ، شمر، غلام خود را فرستاد. آن غلام ، با گرزي كه برسر آن بانوي رشيد كوبيد، او را هم شهيد كرد.

فرزند ام ّ وهب نيز در عاشورا به شهادت رسيد، مادرش روز عاشورا از مشوقان او بود تا به جانبازي و فداكاري بپردازد. وقتي وهب (پسر او) پس از مقداري جنگيدن ، نزد مادر برگشت و گفت : آيا راضي شدي ؟ مادرش گفت : وقتي راضي مي شوم كه در ركاب حسين به شهادت برسي . دوباره رفت و جنگيد تا شهيد شد. ام وهب ، اولين زني بود كه از سپاه حسين بن علي به شهادت رسيد و تنها زن شهيد در كربلا بود.

امام حسين (ع) خطاب به ام وهب فرمودند:«جزيتم من اهل بيتي خيراً ارجعي الي النّساء رحمك الله فقد وضع عنك الجهاد»

«به خاطر حمايت از اهل بيت من ، به پاداش نيك نايل مي شويد، به سوي زنان بازگرد، رحمت خداوند بر شما باد، بر تو جهاد نيست ».