امام حسين (ع) كه انسان كامل و مظهر كلمه اللّه و تجلّي اسماء و صفات حق تعالي ست عالي ترين معناي خير و برترين مصداق ناصح و خيرخواه در ميان مخلوقات است ، چنان كه رسول اكرم (ص) خبر داد كه در آسمان ها امام حسين (ع) را امام خيرِ ناميده اند و به اُبي بن كعب فرمود: اي ابي ، قسم به كسي كه مرا به حق مبعوث كرد،حسين بن علي در آسمان بزرگ تر از آن است كه در زمين مشهور است ، بر سمت راست عرش خدا نوشته شده است كه حسين چراغ هدايت و كشتي نجات امت و پيشواي خير وبركت و عزت و افتخار و دانش و شرافت است «ان ّ الحسين مصباح الهدي وسفينة النجاة و امام خير و يمن عزِّ وفَخْر و عِلم ذُخر».

روح خيرخواهي ابي عبدالله (ع) خصوصاً در حماسه بزرگ كربلا نمايشگاهي بزرگ از فضائل و كرامات انساني را در پيش چشمان بشريت به تماشا مي گذارد. حركت و قيام امام حسين (ع) سراسر خيرخواهي بود، خيرخواهي براي خدا و براي دين خدا و براي قرآن و براي رسول خدا (ص) وبراي مردم . حضرت ابي عبدالله (ع) تا لحظه آخر حتي از خيرخواهي براي دشمنانش كوتاهي نكرد و اين از اسرار كربلاست كه كمتر به آن پرداخته شده است .

در پي مواردي از خير خواهي امام حسين (ع) در واقعه كربلا را با رويكردي به سخنان آن بزرگوار از نظر مي گذرانيم ؛