عاشورا حادثه اي نبود كه در يك نيم روز در سال 61 هجري اتفاق بيفتد و از قبل وبعد خود جدا باشد. هم ريشه در حوادث پيشين و تحولات اجتماعي مسلمانان از زمان رحلت پيامبر اكرم (ص) تا سال 60 هجري داشت و هم پيامدهاي آن و آثاري كه در فكر و عمل مسلمانان داشته ، تا امروز گسترش داشته است و تا دامنه قيامت نيز امتداد خواهد يافت .با آن همه بهره برداري هاي حماسي ، مبارزاتي ، تربيتي و معنوي كه تاكنون از قيام كربلا و شهادت اباعبدالله (ع) شده است ، به نظر مي رسد كه غناي محتوايي اين نهضت خدايي ، بسيار بيشتر از آن است كه تاكنون مطرح شده است . امروزيان و آيندگان پيوسته بايد از اين كوثر اعيان و يقين بنوشند و سيراب شوند و تشنگان حقيقت ناب را هم سيراب سازد. از اين رو با همه كارهايي كه تاكنون در شناختن و شناساندن اين حماسه ماندگارانجام يافته است ، زمينه چنين تلاش هاي فرهنگي ، هم چنان باقي است و هر زمان به شكلي و در قالبي نوتر، مي توان درس هايي از اين حادثه را تدوين كرد و آموخت و نشر دادتا جهان و جان هاي حقيقت جو مجذوب جلوه ها و زيبايي هاي اين حماسه شوند. انعكاس اين درس ها مي تواند از راه هاي مختلف انجام شود. تبيين و تحليل پيامدهاي اين حماسه يكي از بهترين اقدام ها جهت نيل به اين منظور است . در اين پژوهش نيز چنين تلاشي انجام پذيرفته است .