بازگشت

چكيده


اِن َّ الحُسين َ مِصْباح ُ هدي و سَفينَة ُ نَجاة ِ

تاريخ گذشته ، تومار بازي است در برابر تومار بسته آينده . به وسيله اين تومار باز،بايد بخش بسته را گشود و خطوط حركت آينده را ترسيم كرد، و از زندگاني گذشتگان درس هايي فراوان آموخت .

اين مقاله براساس سرگذشت و زندگاني مقدس سرور و سالار شهيدان امام حسين (ع) تنظيم گرديده ، و هدف از نوشتن اين مقاله يادآوري و الگو قراردادن زندگاني مبارك ايشان ، همانند مشعل فروزان ، در مسير زندگي همه مي باشد.

امام حسين (ع) از جهات فضيلت و كمال اخلاقي بر همه كس برتري و رجحان داشته است . عشق و اراده ، صبر و فداكاري ، حسن خلق ، تواضع ، ادب ، بخشش ، صله رحم ،راستي ، درستي ، عبادت ، فراست و ذكاوت ، شجاعت و شهامت ، آزادي و سعادت ، فداكاري و گذشت ، اميدواري و آرزو، شرافت و عشق ، مرام و مسلك ، سياست ملي و مظلوميت اجتماعي ، بر همه كس صراحت دارد كه اگر حسين (ع) نبود اين كلمات معنا نمي شد.

حسين (ع) از جهت امامت و ولايت با پدر و برادرش در يك سطح قرار داشته اند و ساير ائمه هدي هم در همان صف بوده اند ولي هر يك از آنها در بروز خصال و مكارم شخصي يك اهميت و مزيت خاصي داشته اند و از ميان همه آنها حسين (ع) ويژگي خاصي دارد، زيرا او مكتب تربيتي خاصي گشود و در مكتب عملي خود درس فضيلت و اخلاق داد و روش اخلاقي او و پرورش تربيتي او چنان بود كه پيغمبر (ص) و علي (ع) و خلفا و اصحاب همه ، در اكرام و احترام او تأكيد و مبالغه داشتند و حتي معاويه كه رقيب سرسخت او، پدرش و برادرش بود حضوراً و غياباً نسبت به حسين نهايت احترام مي كرد و اعتراف به مقام و فضيلت او مي نمود.



اي كه مأيوس از همه سوئي به سوي عشق رو كن

قبله دلهاست اين دل هر چه خواهي آرزو كن