امام حسين (ع) فطرتاً شريف بوده ، زيرا براي نجات ملت اسلام از هلاكت ،اضمحلال و مرگ هميشگي قيام كرد و با بيان حق و حقيقت معاني شرف و شرافت را درخلال مسافرت خود براي مردم ترجمه كرد و اگر حسين (ع) با كردار و گفتار خود شرف را معنا نكرده بود، بسياري ديگر از الفاظ واقعاً و در حقيت بدون معنا در ابهام مي ماندند!

حسين بود كه شرافت محمد (ص) و آل محمد را روشن كرد و با فداكاري و سعي و عمل ، خاندانش را در نجات بشر و هدايت و ارشاد جامعه با منطق عملي مبرهن و ثابت نمود و خطر بزرگي كه داشت مسلمين و اسلام را تهديد به مرگ مي كرد، به شرافت نفس خود برطرف فرمود. اقتدار و عظمت و شرافت را براي پيروان اسلام ثابت كرد و درخشان ترين مظاهر صفات فاضله را كه به شرافت ترجمه مي شود، بر مردم بيان فرمود و مليت اسلام را جاويدان فرمود.



بزرگي به مردم و آزادگي است

نه از مال و جاه و ملك زادگي است



زخوي نكو مرد يابد شرف

نه از پرتو و دودمان سلف



كه هر نيك و بد زاده آدمند

زخوي نكو با شرف مردمند