خواند مير از شواهد النبوه نقل مي كند كه امام حسين (ع) صورتي زيبا و جمالي منور داشت كه چون در خانه تاريك مي نشست از سفيدي رخسار مباركش محيط اطراف روشن مي شد و همه مي دانستند امام حسين (ع) است .

حسين بن علي شخصاً داري مزايايي بود كه ديگران فاقد آن بودند و سرتاسر زندگيش عجيب بود؛ يكي آن كه شش ماهه به دنيا آمد و ديگر آن كه شهادتش بي نظير بود. در قيام خونين او بسياري از كلمات عملاً ترجمه شد كه اگر حسين (ع) نبود اين كلمات معنا نمي شد: عشق و اراده و صبر و فداكاري از جمله آن موارد است . سالار شهيدان در حسن خلق ، تواضع ، ادب ، بخشش ، صله رحم ، راستي ، درستي ، عبادت ،فراست و ذكاوت ، شجاعت و شهامت ، آزادي و سعادت ، فداكاري و گذشت ، اميدواري و آرزو، شرافت و عشق ، مرام و مسلك ، صبر و بردباري ، سياست ملي و مظلوميت اجتماعي داراي نبوغ فكري بود. اين كلمات را چنان معنا كرد كه تاكنون كسي چنين معنا نكرده است .

امام حسين (ع) سرباز با شخصيت و فداكار اسلام است كه درس آزادي و فداكاري و مجد و عظمت را به مسلمين آموخت و در صورت و سيرت بي نظير و ممتاز بود.