امام حسين (ع) تا هفت سالگي زير نظر مقام نبوت و رسالت سايه وار حركت مي كرد و در كنار مهد عصمت و طهارت بود. تا سي و هفت سالگي در حجر ولايت مطلقه الهيه پدرش و تا چهل و هشت سالگي در كنار مهر و عاطفه امامت برادرش ، حضرت مجتبي عمر گذرانيده و يازده سال هم دوره امامت و ولايت مطللقه خود او بود. بنابراين دوران ِ كودكي و جواني ، كمال و امامت او در مهبط نزول وحي و مهد عصمت و دامان ولايت و ساحل امامت و مكتب ولايت ادامه داشته تا عاشورا كه سن او پنجاه و هفت سال سال وهفت ماه بود.

در تربيت حسين اسرار شرافت ، پاكيزگي ، فضيلت ، سعادت ، سيادت ، شهامت ،شجاعت ، استقامت و پافشاري در راه دين ، عزت و حميت ، حفظ ناموس و حقوق ديگران ،دستگيري از بينوايان ، احقاق حق مستمندان ، تسليم نشدن و زير بار زور نرفتن ،طرفداري از حق و حقيقت ، نهفته است .

سجايايي كه حسين از جد و پدر و مادرش به ارث برد براي احدي امكان پذير نبود.در پرورشگاه محمدي شخصيت حسين عامل مؤثري در احياء شريعت اسلام بود و مثل اعلاي درس فضيلت و اخلاق گرديد.

دوستي حسين براي پيغمبر نه تنها از راه عاطفه فرزندي بود، بلكه براي سفارشاتي بود كه از زبان وحي گرفته و حسين را سبب ِ جاودانگي و استمرار رسالت و نبوت خود شناخت .

حسين ، احياگرِ مجد و عظمت اسلام و سبب ابقاء حيات اجتماعي مسلمين براي هميشه گرديده و نقش او فراموش شدني نيست .