اشعه آفتاب وجود مبارك «با سوابقي كه جبرئيل به پيغمبر خدا از مولود او خبر داده بود» روز پنج شنبه سوم شعبان سال چهارم هجرت در مدينه از مشرق دامان فاطمه زهرا (س) در خانه اميرالمؤمنين (ع) پرتو افكن گرديد. او دومين ثمره پيوند فرخنده علي (ع) و حضرت فاطمه (س) بود.

حسين بن علي (ع) در دوران خود به شجاعت و آزادگي و ايستادگي در برابر ستم شهرت داشت . ميلادش مانند زندگاني و شهادتش شگفت انگيز است . حضرت در مدت زندگي خود در كنار جدش رسول خدا (ص) با آن حضرت مأنوس بوده و حتي وقت نماز از آن حضرت جدا نمي شد. رسول خدا (ص) سخت به او و برادرش اظهار علاقه كرده و با جملاتي كه درباره آنها فرمودند، گوشه اي از فضايل آنها را براي اصحاب بازگو كردند. اكنون در آثار حديثي ، شمار زيادي فضيلت براي امام حسين (ع) نقل شده كه بسياري از آنها نظير حديث «الحسن و الحسين سيدا شباب أهل الجنه » متواتر بوده و يا فراوان نقل شده است .

بعد از تولد حسين (ع)، بي درنگ او را كه شش ماهه به دنيا آمده بود، به حضور پيغمبر خدا (ص) بردند. به اتفاق تمام مورخان رسول خدا كام كودك را با آب دهان خود برداشت و زبان در دهان او گذاشت و او را از شيره جان خود سيراب كرد و فرمود: «حسين مني و انا من حسين » و آن طور كه ميل داشت حسين را پرورش داد و تربيت كرد تا بزرگ شد. ابن اثير مي نويسد: در زمان تولد امام حسين (ع)، رسول خدا (ص) در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و اسراري را به گوش او خواند و اماناتي به او تحويل داد. حسين هم اسرار و امانت جدش را بهتر از هر كس حفظ كرد و به عمل گذاشت .

در مسير تاريخ سه نفر شش ماهه به دنيا آمدند.

آنچه از تاريخ به دست مي آيد، سه نفر شش ماهه به دنيا آمده اند:

يحيي بن زكريا، عيسي بن مريم و حسين بن علي (ع)

عالمان طبيعي اروپا از روي موازين علمي تكامل ثابت كرده اند كه جنين آدمي شش ماهه كامل نمي شود و زيست نمي كند. هر مولود شش ماهه ناقص الخلقه مي شود؛زيرا مقدار تكامل سلول هاي او به حد زيست نرسيده و مي گويند هر مولودي بايد كمتر از 2500 گرم وزن نداشته باشد و حد كمال جنيني او در نه ماهگي است و حال آن كه حسين شش ماهه به دنيا امد و اين قول مورد انفاق فريقين است و از نظر صورت و سيرت هم زيباترين و كامل ترين افراد بشر بود. نه تنها نقصي در او ديده نشد بلكه به كمال جسماني و رشد كامل روحاني خود رسيد. قيام عاقلانه و حكيمانه او مثل اعلاي كياست و سياست و نشانه جرئت بود. نبايد حساب زندگاني ابي عبدالله را با ساير مردم عادي مقايسه نمود.حسين مرد آسماني بود و از آب و خاك ِ ديگر عجين شده و نشو و نما يافته و سير فكري اوباعث نجات بشر از نابخردي است .

ابن شهر آشوب مي نويسد: پس از تولد حسين ، فاطمه مريض شد و رسول خدا (ص) دايه خواست . حسين از پستان احدي شير نخورد مگر آن كه چهل شبانه روز از انگشت و زبان پيغمبر (ص) تغذيه كرد تا بزرگ شد.