از آنجا كه اين دو فريضه گرانسنگ از اهميت ويژه فردي و اجتماعي برخوردار است ، ترك آن دو نيز پيامدهاي شومي را در بردارد. در اين زمينه به روايات زير توجه فرماييد:

1. تغيير فرهنگ عمومي جامعه : امام صادق (ع) مي فرمايد: روزي رسول خدا (ص)به مردم گفت : چگونه است حال شما، هنگامي كه زنانتان فاسد و جوانانتان فاسق مي شود و شما امر به معروف و نهي از منكر نمي كنيد؟ مردم گفتند: آيا چنين چيزي شدني است ؟پيامبر (ص) فرمود: بدتر از آن خواهد شد؛ چگونه است حال شما، زماني كه به منكر، فرمان مي دهيد و از معروف ، باز مي داريد؟ مردم گفتند: آيا چنين چيزي شدني است ؟ رسول خدا (ص) فرمود: آري ، بدتر از اين نيز رخ خواهد داد؛ چگونه است حال شما، آنگاه كه معروف را منكر و منكر را معروف مي شماريد؟».

2. چيرگي فساد و حاكميت فاسدان ومفسدان .

3. عدم استجابت دعا: امام علي (ع) فرمود: «لا تَتْركُوا الامرَ بِالمعروف ِ والنَّهي َ عَن ِالمُنكرِ، فَيُوَلّي عَلَيكم شِرارُكُم ْ ثُم َّ تَدْعُون َ فَلا يُسْتَجاب ُ لَكُم ْ».

4. هرج و مرج اجتماعي و گرفتاري در منجلاب هاي فساد.

5. رخت بر بستن بركات از جامعه : رسول خدا (ص) فرمود: «همواره امت من درميان زيبايي ها و نيكيها هستند، تا زماني كه به معروف ، فرمان دهند و از منكر، باز دارند و در نيكوكاري ، همديگر را ياري دهند، ليكن هنگامي كه چنين نكردند، بركات از جامعه آنان برچيده مي شود، هرج و مرج در جامعه رواج مي يابد و به گونه اي گرفتار مي شوند كه كسي به ياري آنان نمي شتابد».