سيد الشهدا (ع) پس از ورود به مكه مكرمه ، نامه اي بدين مضمون براي سرشناسان مردم بصره ؛ مانند مالك بن مسمع بكري ، منذرين بن جارود و مسعود بن عمر فرستاد و درآن نوشت : «أما بعد، فان ّ الله اصطفي محمداً من خلقه و أكرمه ُ بِنُبُّوته واختاره لرسالته ثم قَبَضه ُ اليه و قد نصح لعباده و بلّغ ما أرسل به ، و كُنّا أهله و اوليائه وأوصيائه و ورثته و أحق الناس بمقاسه في الناس . فاستأثر علينا قومُنا بذلك ، فَرضينا وكَِرهنا الفرقة و أحببنا العافية و نحن نعلم انّا احق ُّ بذلك الحّق المستحّق علينا مِمّن تولاّه ؛وقد بعثت رسولي اليكم بهذا الكتاب وأنا أدعوكم الي كتاب الله وسنته نبيّه . فان ّ السنة قدأمتيت ْ والبدعة َ قدأحييت . فان تسمعوا قولي أهدكم الي سبيل الرشاد. و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته پس از حمد و ثناي الهي ، بي ترديد خداوند، حضرت محمد (ع) را ازميان آفريدگانش برگزيد و او را به نبوت و رسالت كرامت بخشيد. سپس در حالي كه او وظيفه الهي و ابلاغ رسالتش را ناصحانه و خالصانه انجام داده بود، او را به ملكوت اعلا برد و جانش را گرفت . ما اهل بيت ، وصي و وارث او و سزاوارترين مردم براي جانشيني او بوديم ؛ ولي گروهي بر ما پيشي جستند و حق ما را ربودند. ما با آگاهي از شايستگي خويش بر آنان ، براي سلامتي جامعه و پيشگيري از هر گونه فتنه و آشوبي ، بدان تن داديم وآرامش جامعه اسلامي و احياي دين خدا را بر دستيابي به حق خويش ، پيش انداختيم .اكنون پيك خود را با نامه اي به سوي شما گسيل مي دارم و شما را به سوي قرآن و سنت پيامبر (ص) فرا مي خوانم ؛ زيرا در شرايطي هستم كه سنت نبوي ، مرده و نابود شده و جاي آن را بدعت ها فرا گرفته است . اگر دعوت مرا بپذيريد، راه رشد و سعادت را به شما مي نمايانم ، درود و رحمت و بركت خدا بر شما باد».