بازگشت

نبوت و امامت رهبري الهي است


نبوت و امامت ، منصب الهي است و مردم هيچ گونه مداخله اي در آن نمي كنند.امام بايد از ديگران در كمالات افضل باشد. در حقيقت ملاك گزينش امام ، برتر بودن او ازديگران در تمام صفات است . و اگر در افراد جامعه اي كه امام در آن زندگي مي كند، كسي يافت شود كه از امام فضيلت بيشتري دارد، او سزاوار امامت است .

افضل بودن امام در يك چيز و در يك مورد نيست ، بلكه در تمام صفات و جهات است ؛ يكي از فضيلت ها كه امام بايد رتبه بالاي آن را داشته باشد، دانش و آگاهي است .امام بايد از تمام افراد بشر داناتر و دانشمندتر باشد، چنان كه همانند او در افراد جامعه يافت نشود. اگر كسي در ميان مردم هم سان در دانش با امام پيدا شود، رسيدن منصب امامت به هر كدام از آنان مساوي است و محروم شدن يكي از آنان از اين منصب ستم درحق اوست .

در هيچ زماني براي امام همتايي نخواهد بود كه دانش گسترده و فراگيري چون او داشته باشد. آن دانش نه با وسايل عادي ، بلكه از راه غيرعادي و الهي يافت مي شود، و چون از دانش بي انتهاي خدا سرچشمه مي گيرد و فيضي از درياي ژرف فيض بخش اوست ، گسترده است و به هرچيزي تعلق مي گيرد، زيرا خداوند فياض مطلق است و بخشش او پايان ندارد. پس دانش را كه خداوند به پيامبر و امام مي بخشد، به زمان و ياحالتي اختصاص ندارد.