اين نكته نيز ضروري است كه هرگز اين گونه نبود كه يك مجاهد والا مقام به فكرنماز ظهر بود.ولي امام معصوم در انديشه نماز اول وقت به جماعت نباشد، بلكه امام (ع) به طور قطع و مسلّم آماده انجام اين فريضه ديني بود، لذا فرمود: ذَكَرت َ الصَّلاة َ و نفرمود ذَكَرتَني ، و از اين جمله منظور امام (ع) تشويق ابو ثمانه ، و ديگر نمازگزاران و رزمندگان به نماز، و به ياد خدا بودن در هر حال است و اين درسي بود كه امام (ع) از پيامبر و اميرمؤمنان در ميادين نبرد اسلام آموخته بود.

چنان كه در جنگ صفيّن عبد الله ابن عباس ، امام علي (ع) را نگران آسمان و درحال انتظار در بحبوحه نبرد ديد و با شگفتي پرسيد: چرا به آسمان نگاه مي كني ؟حضرت فرمود: مراقب اول وقت نمازم . ابن عباس گفت : اكنون مصلحت ما نيست ، دست از جنگ بكشيم . حضرت در پاسخ فرمود؛ چنين نيست ؛ «اِنَّما قاتَلناهم علي الصَّلاة ؛ جز اين نيست كه ما بخاطر نماز با آنان مي جنگيم .»

اين موضع گيري براي همه پيروان علي (ع) و حسين (ع) درسي است كه بخاطر بسپاريد كه نماز بايد همه امور را تحت الشّعاع قرار دهد و به تعبير روايات و شهيد رجايي : به كار بگوييد وقت نماز است .

به گزارش مقرّم در مقتل الحسين (ع)، امام پس از اداي نماز ظهر عاشورا به جماعت در سخنان كوتاهي به يارانش فرمود: «يا كرام ُ هذه ِ الجنَّة ُ فُتِحَت أبوابُها واتّصَلَت أنهارُها و أيْنَعَت ثمارُها و هذا رسول ُ اللهِ و الشّهداءُ الَّذين َ قُتِلوا في سبيل اللهِ يَتَوَقَّعون َ قُدومَكُم و يَتَباشَرون َ بِكُم فَهامُوا عن دين ِ اللهِ و دين ِ نبيِّه ِ و ذَبَّوا عن حرم ِ الرَّسول ِ؛ اي بزرگ نشان ، اين بهشت است كه براي شما درهايش باز و رودهايش به هم پيوسته و ميوه هايش رسيده و اين پيامبر خدا و شهيدان راه خدا هستند كه در انتظار ورود شما به سر مي برند.پس بر عهده شماست كه از دين خدا و پيامبرانش حمايت و از حرم پيامبر دفاع نماييد.»