در اسلام جنگيدن و شركت در صحنه هاي پيكار و جهاد ابتدايي بر زنان واجب نگرديده است. حتي در صحنه كربلا نيز كه امري دفاعي بود، بنابر صلاح انديشي امام حسين(ع) كه كاملاً نيز

طبيعي است به زنان اجازه نبرد و كارزار نداد. از اين رو زنان در نبرد عاشورا حضور نظامي نداشتند. در روز عاشورا تنها دو زن به ميدان نبرد رفتند كه امام حسين(ع) آنان را بازگرداند. نقل شده است پس از آنكه وهب براي بار دوم پا به ميدان نبرد نهاد، همسرش عمود خيمه را كشيد و به ميدان شتافت. او در كنار همسرش شروع به جنگيدن كرد و به او مي گفت: «پدر و مادرم فدايت! در دفاع از پاكان حرم رسول خدا(ص) نبرد كن!» وقتي كه وهب خواست او را به خيمه ها باز گرداند، لباسش را گرفت و گفت: «من باز نمي گردم تا همراهت كشته شوم!» امام حسين(ع) با مشاهده اين صحنه به همسر وهب فرمود: «شما به پاداش نيكو رسيديد! خداوند ترا رحمت كند، نزد زنان باز گرد.» با فرمان امام(ع) همسر وهب به نزد زنان بازگشت و وهب جنگيد تا دستانش از بدن جدا گرديد و آنگاه به شهادت رسيد. [1] .

پس از شهادت وهب مادرش به بالين فرزند آمد و شروع كرد خونهاي چهره او را پاك كند. شمر كه ناظر اين صحنه بود به غلامش دستور داد تا با عمود ضربه اي بر سر مادر وهب وارد كند. بر اثر آن ضربه سر مادر وهب شكافته شد و در كنار بدن فرزند به شهادت رسيد. اين نخستين زني بود كه در قيام امام حسين(ع) به شهادت رسيد. [2] .

بانوي ديگري كه در روز عاشورا به ميدان رفت همان زني بود كه با شوهر و فرزندش درصحنه كربلا حضور يافت. گذشت كه آن زن پس از شهادت شوهرش فرزندخود را براي ياري امام حسين(ع) به ميدان كارزار فرستاد. آن جوان مدتي جنگيد تا به فوز شهادت نايل آمد. آنگاه سپاه عمر سعد سر از بدن آن جوان جدا كردند و آن را به اردوگاه امام حسين(ع) پرتاب كردند. در اين حال مادرش عمود خيمه را كشيد و به يزيديان يورش برد. او پس از آنكه دو نفر از آنان را به هلاكت رساند، به دستور امام حسين(ع) به اردوگاه بازگشت. [3] .

شايد دليل آنكه در روز عاشورا امام حسين(ع) به زنان اجازه پيكار و نبرد نداد با اينكه رسول خدا(ص) در شرايط اضطراري همانند جنگ احد و جنگ حنين به آنان اجازه نبرد مي داد، اين باشد كه از يك سو جنگيدن زنان، در حفظ جان مقدس امام حسين(ع) بي تأثير بود و از سوي ديگر بر اثر كشته شدن زنان، معلوم نبود امام سجاد(ع) به چه سرنوشتي گرفتار مي گردد و از سوي سوم چنانچه گفته شد در قيام امام حسين(ع) مسؤوليت پيام رساني نهضت عاشورا به عهده زنان نهاده شده بود و در صورتي كه زنان كشته مي شدند نهضت امام حسين(ع) ناتمام مي ماند. به احتمال زياد مجموع عوامل گذشته دليل عدم اجازه امام(ع) به زنان براي حضور در نبرد بود.