مرحوم علامه مجلسي در بحار مي فرمايد:

ثم جاء شمر و سنان بن انس و الحسين عليه السلام بآخر رمق يلوك لسانزه من العطش و يطلب الماء...

يعني شمر باتفاق سنان بن انس به قصد جدا كردن سر حضرت آمدند، و آن سرور در لحظات آخر جان دادن بود و از شدت تشنگي زبان در دهان مباركش مجروح شده بود با اين حالت طلب آب مي كرد فضربه شمر لعنه الله برجله، همينكه شمر حرامزاده نزديك كشته بخون آغشته حضرت رسيد با پاي چكمه دار لگدي به حضرت زد و گفت:

يابن ابي تراب ألست تزعم ان اباك علي حوض النبي يسقي من احبه فاصبر حتي تأخذ الماء من يده، اي پسر ابوتراب آيا تو اعتقاد نداشتي كه پدرت علي ساقي حوض كوثر است و هر كس را كه بخواهد سيراب كند، مي كند اگر چنين است پسر صبر كن تا من تو را بكشم و تو بروي آب از دست پدرت علي بنوشي.

ثم قال لسنان: اجتز رأسه قفاء، پس شمر به سنان لعنة الله عليهما گفت: با همين حالت كه حسين افتاده سرش را از قفاء جدا كن.

سنان گفت: من اين كار را نمي كنم و خون پسر پيغمبر را بگردن نمي گيرم و گريبانم را بدست پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم نمي دهم.

شمر در غضب شد و دشنام به سنان داد و با پاي چكمه دار بر روي سينه مجروح حضرت نشست و محاسن پر خون امام عليه السلام را بدست گرفت، امام فرمود: يا شمر تقتلني و لم تعرف من انا؟


اي ظالم مرا مي كشي و نمي داني كيستم؟

شمر گفت: مي دانم و تو را نيك مي شناسم، جد و پدر و مادرت را از همه بهتر مي شناسم، پس دشنامي به حضرت داد و سپس گفت:

تو را مي كشم و اصلا در دل ترس ندارم فضرب بسيفه اثني عشر ضربة ثم جز رأسه الشريف بعد از زدن دوازده ضربت آنوقت سر حضرت را بريد كه زمين به لرزه درآمد.

تذكر و تنبيه

اخبار و روايات در كيفيت قتل امام عليه السلام مختلف است آنچه مستند و مدرك معتبر دارد آن است كه

اولا: حضرت را ذبح كردند.

ثانيا: سر مبارك آن سرور را از قفا بريدند

اما مدرك و مأخذ ذبح شدن حضرت:

از فرموده امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف در زيارت معروفه مي توان اين معنا را استفاده كرد و روايت مزبور را دليل و مدرك قرار داد، امام عليه السلام در يكي از فقرات اين زيارت نامه طويل مي فرمايند:

و الشمر جالس علي صدرك و مولغ سيفه علي نحرك قابض علي شيبتك بيده ذابح لك بمهنده.... [1] .

يعني: شمر روي سينه تو نشسته بود و شمشيرش را به حنجر تو فروبرد و ريش غرقه بخون تو را بدست گرفته بود و با شمشيرش تو را ذبح مي كرد.

و نيز روايات متعددي در اين باره وارد شده اند كه جملگي بالصراحه دلالت دارند بر اينكه حضرت مولي الكونين اباعبدالله الحسين صلوات الله و سلامه عليه به نحو ذبح شهيد شدند از جمله اين روايات، خبر ريان بن شبيب است از حضرت


ثامن الحجج عليه السلام كه امام عليه السلام در يكي از فقرات اين حديث به وي فرمودند:

يابن شبيب ان كنت باكيا لشي ء فابك للحسين بن علي بن ابي طالب عليه السلام فانه ذبح كما يذبح الكبش [2] .

يعني اي پسر شبيب اگر خواستي براي چيزي گريه كني پس براي حسين بن علي بن ابيطالب عليه السلام گريه كن زيرا او را مانند گوسفند سر بريدند.

و اما مدرك جدا كردن سر مبارك از قفا:

روايات متعددي بر اين معنا دلالت دارند از جمله روايتي است كه مرحوم مجلسي آن را در بحار نقل فرموده و در دو فقره آن از بانوي دو عالم عليا مخدره حضرت زينب خاتون سلام الله عليها تصريح به اين معنا شده است در موضعي از اين روايت خانم مي فرمايند:

هذا حسين مجزوز الرأس من القفا، مسلوب العمامة و الرداء.... [3] .

در موضع ديگر فرموده:

هذا حسين بالعراء، صريع بكربلاء، مجزوز الرأس من القفاء مسلوب العمامة و الرداء.... [4] .