مرحوم حائري در معالي السبطين مي نويسد:

در اينكه سبب سقوط امام عليه السلام از اسب چه بوده اختلاف است:

مرحوم سيد در لهوف مي فرمايد: هنگامي كه آن سرور از تيرهاي اعداء همچون خارپشت گرديد صالح بن وهب المري نيزه اي بر پهلوي آن جناب زد كه حضرت از زين به زمين آمد در حالي كه مي فرمود: بسم الله و بالله و في سبيل الله و علي ملة رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم.

و مرحوم صدوق در امالي مي نويسد: تيري به گلوي حضرت آمد و آن جناب را از روي اسب به زمين افكند پس امام عليه السلام تير را كشيد و به دور انداخت.

ابومخنف مي گويد: در همين حال خولي عليه اللعنة تيري بجانب حضرت انداخت كه به سينه مباركش خورد و حضرت را به زمين افكند در حاليكه در خونش غوطه مي خورد امام عليه السلام آن تير را از سر سينه بيرون آورد و از جايش خون فوران مي نمود و هر لحظه حضرت مشت را از خون پر مي كرد و به سر و محاسن شريف مي ماليد و مي فرمود: مي خواهم با اين هيئت جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله را ملاقات كرده و محضرش شكايت كنم كه با من چه كردند.